Dag 10, Zondag 5 januari.

Vroeg in de ochtend is mijn wereld, wit van kleur. Ik hoor op het nieuws dat dit van korte duur is, dus ga me aankleden en naar buiten. Wat ziet het er mooi uit en het voelt niet koud aan! Onderweg kom ik een hartje tegen. Mijn dag is weer goed.

Ik wil graag weten hoe het bos eruit ziet, daarom wandel ik naar het Bos der Onverzettelijken. Aan de voetstappen te zien zijn er al vele mensen en dieren voor mij geweest. Ik loop naar het monumentje van Short Stirlin. Wat is de betekenis van dit monument?

In 2008 zijn in het Markermeer resten gevonden van een bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog. Er volgt een zoektocht: welk (type) vliegtuig ligt hier in Almeerse wateren en wie waren er aan boord geweest? Een Britse Short Stirling, is de conclusie van de Stichting ARG, die hier uitgebreid onderzoek naar doet. In 2020 is het toestel geborgen in het kader van het Nationaal Programma berging vliegtuigwrakken met vermiste vliegers. Bij de berging is het vliegtuig officieel geïdentificeerd als de nooit teruggevonden Short Stirling BK716. De identificatie van het toestel brengt meer duidelijkheid over de vermiste bemanning. De BK716 stortte in de nacht van 29 op 30 maart 1943 neer op de terugweg van een aanval op Berlijn. Op de terugweg naar haar thuisbasis Downham Market in Norfolk is het vliegtuig neergeschoten door een Duitse nachtjager. De crew van de BK716 bestond uit Engelse en Canadese bemanningsleden. Sgt Charles Armstrong Bell – 29 – RAF. F/O John Michael Campbell – 30 – RAF. F/O Harry Gregory Farrington – 24 – RCAF. F/O John Frederick Harris – 29 – RAF. Sgt Ronald Kennedy – 22 – RAF. F/Sgt John Francis James McCaw – 20 – RCAF. Sgt Leonard Richard James Shrubsall – 30 – RAF. De nemen staan onderaan het monument. (Bron Bos der Onverzettelijken. Nationale Monumenten)

Het monument bestaat uit de motor van de BK716. Eind oktober was er een minimale hoeveelheid asbest ontdekt in het vliegtuigmotorblok. Er werd een gespecialiseerd bedrijf bij gehaald. December ’24 was de afzetting niet meer nodig. Ik blijf eventjes staan en neem de omgeving in mij op. Een mooie witte wereld met een roofvogel op een tak. Bomen met naamkaarten. Alleen zijn ze door de sneeuw niet te lezen.

In de tussentijd begint het zachtjes te regenen. Ik loop nog wat door het bos en langs het water. Er lopen veel mensen met honden. De honden zijn aan het dollen. Het zijn net kinderen. Over kinderen gesproken. Ik zie bij de afdaling van de bruggen, kinderen naar beneden glijden. Wat zie ik ze genieten. Jammer dat het van korte duur is. De sneeuw smelt onder mijn voeten door.

Ik zie het hartje nog liggen, waar ik meerdere voetstappen langs/door of in het hartje zie. Gelijk denk ik aan een zin:” Bij elke stap die je neemt, kom je dichterbij jouw doel.” Vandaag een kort ommetje van 3.55 km.