Dag 37. Zaterdag 1 Februari, Nieuwe maand. Nieuwe kansen.

Het heeft weer gevroren. Ik vertrek van mijn startpunt met een temperatuur van -3. Op de bruggetjes is het wat glad, dus doe ik wat rustig aan. Mijn wandeling gaat naar Almere buiten. Via verzetswijk naar de Hoge Vaart, bij de busbaan. Het zonnetje schijnt. Dit heet dus: koud en droog weer. Je kunt je hier bij goed aankleden, heerlijk gezond weer. De natuur ziet er sprookjesachtig uit. Kom op, we gaan op pad!!

Nadat ik de Vaart over ben gegaan, kom ik in tussen de Vaarten, daar ga ik met de trap naar beneden en gelijk rechts, de Jan Steen straat in. Vroeger zei ik wel eens: we lijken wel het huishouden van Jan Steen. Maar wie was die Jan Steen eigenlijk?

Jan Steen is geboren in Leiden in 1626 en was een Nederlandse schilder. Zijn stijl ging over het dagelijkse leven. Veel van de taferelen waren levendig, zelf chaotisch. Kenmerkend: “een huishouden van Jan Steen,” is een veelgebruikt Nederlandse gezegde geworden. Je ziet ook bij deze taferelen een klein hondje opduiken. Het betreft hier om een oud Nederlands hondenras: het kooikerhondje. Zijn werk is wereldberoemd vanwege zijn humorvolle en ironische kijk op het leven.

Ik vervolg mijn wandel pad tot ik bij de volgende Vaart ben. Weer moet ik eventjes oppassen omdat het wat gladjes is op de brug. Ik ben toch nog een beetje bang voor gladheid. In februari ‘21 ben ik door de gladheid gevallen. Een complexe breuk, waar ik in een verpleegtehuis kwam. Ik kon mij niet verzorgen, doordat mijn andere hand al jaren een rustpauze heeft genomen. Nog steeds ben ik aan het revalideren, het gaat al stukken beter. Ik wil er niet te lang bij stilstaan. Op de midden van de brug, zie ik op het fietspad, een vorm van een hartje. Zien: Hartje. Gevoel: warmte in mij….

In de tussentijd ben ik over de brug en ga met de trap naar beneden en gelijk naar rechts, onder het viaduct en gelijk een bospad links in. Nadat ik een stukje gelopen heb, loop ik terug richting de Lage Vaart, Daar zie ik een Speelterrein. Op een doelpaal zit een roofvogel. Deze vliegt net weg, als ik hem wil fotograferen. Ik vervolg mijn pad weer terug richting de Landgoederenbuurt naar het spoor. De Eelerbergstraat in. Landgoed Eelerberg ligt aan de noordzijde van de Sallandse Heuvelrug. Het landgoed bestaat grotendeels uit bossen en in mindere mate uit landbouwgronden. Zie wandelroute. (bron : Landgoed Eelerberg.)

Mijn pad vervolgd tot het water, daar ga ik rechts van mij het spoorviaduct onder door (Gerrit Schultepad ) en gelijk links van mij de brug over naar de Faunabuurt, de Hermelijnweg in. Daar zie ik een reclame bord op een auto: twee handen met de aarde er tussen. Mooi plaatje. Ik loop in de faunabuurt, dus loop ik nu weer in de Panterweg, sla daar rechts af, kom langs een mini bibliotheek en loop zo naar het viaduct, dat ik onderdoor ga naar de Bloemetjesbuurt.

In de tussentijd loop ik in de Zonnebloemweg. Je ziet dat het hier goed gevroren heeft. De zon laat gedeeltes smelten. Op een grasveld kom je een schaduwkant en een zonkant tegen. Hier zie je goed het verschil.

Nadat ik eventjes in de Bloemenbuurt een kleine pauze hebt genomen met een heerlijk bakkie, wandel ik via het Spoorbaanpad, weer terug naar mijn startpunt. Bij elkaar 6.8 km gewandeld